mialuká
Étymologie
- Dérivé de mialuk (« moyenne »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | mialuká | mialukayá | mialukatá |
| 2e du sing. | mialukal | mialukayal | mialukatal |
| 3e du sing. | mialukar | mialukayar | mialukatar |
| 1re du plur. | mialukat | mialukayat | mialukatat |
| 2e du plur. | mialukac | mialukayac | mialukatac |
| 3e du plur. | mialukad | mialukayad | mialukatad |
| 4e du plur. | mialukav | mialukayav | mialukatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
mialuká \mialuˈka\ transitif
Prononciation
- France : écouter « mialuká [mialuˈka] »
Références
- « mialuká », dans Kotapedia