merupté
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | merupté | merupteyé | merupteté | 
| 2e du sing. | meruptel | merupteyel | meruptetel | 
| 3e du sing. | merupter | merupteyer | merupteter | 
| 1re du plur. | meruptet | merupteyet | meruptetet | 
| 2e du plur. | meruptec | merupteyec | meruptetec | 
| 3e du plur. | merupted | merupteyed | merupteted | 
| 4e du plur. | meruptev | merupteyev | meruptetev | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
merupté \mεrupˈtε\ ou \merupˈte\ ou \mεrupˈte\ ou \merupˈtε\ intransitif
- Ne pas dépendre de.
Notes
Il s’agit d’un verbe intransitif à complément de valeur. C’est-à-dire qu’il admet un complément introduit par la préposition vas.
Références
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), janvier 2025, 73 pages, p. 51