merizé
Étymologie
- Dérivé de meriz (« amorce »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | merizé | merizeyé | merizeté | 
| 2e du sing. | merizel | merizeyel | merizetel | 
| 3e du sing. | merizer | merizeyer | merizeter | 
| 1re du plur. | merizet | merizeyet | merizetet | 
| 2e du plur. | merizec | merizeyec | merizetec | 
| 3e du plur. | merized | merizeyed | merizeted | 
| 4e du plur. | merizev | merizeyev | merizetev | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
merizé \mɛriˈzɛ\ ou \meriˈze\ ou \mɛriˈze\ ou \meriˈzɛ\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « merizé [mɛriˈzɛ] »
Anagrammes
Références
- « merizé », dans Kotapedia