mercʼh
: merch
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | mercʼh | mercʼhed |
| Adoucissante | vercʼh | vercʼhed |
mercʼh \ˈmɛrx\ féminin (pour un homme, on dit : mab)
- (Famille) Fille (de ses parents).
N’onn ket da biou eo merh.
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, Librairie Bretonne Giraudon, 1977, page 122)- Je ne sais pas de qui elle est la fille.
Kement-se a zo cʼhoarvezet peogwir he deus bet cʼhoant ma mercʼh mont da zebriñ dienn-skorn.
— (Pêr Denez, Pa soñjer an nebeutañ, in Al Liamm, no 188, mars–avril 1978, page 75)- Tout celà est arrivé parce que ma fille a eu envie d’aller manger de la crème glacée.
- (Par extension) Jeune fille (en général)
C’hwec’h merc’h werc’h ar marc’had o tougen c’hwec’h sac’had kerc’h war c’hwec’h marc’h kalloc’h ha c’hoazh oa c’hwec’h manac’h war o lerc’h.
- Les six filles vierges de la place du marché portant six sacs d’avoine sur six chevaux entiers et encore il y avait six moines qui les poursuivaient.
Dérivés
- advercʼh
- gouverc’h
- lezvercʼh
- mercʼh-kaer
- mercʼh-vihan
- mercʼheg
- mercʼheta
- mercʼhataer
- merc’hig
- mercʼhodenn
- morverc’h
- unvercʼh
Vocabulaire apparenté par le sens
- mercʼh figure dans le recueil de vocabulaire en breton ayant pour thème : cheval.
Forme de nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | Pluriel 3 |
|---|---|---|---|---|
| Non muté | marcʼh | kezeg | mercʼh | mircʼhi |
| Adoucissante | varcʼh | gezeg | vercʼh | vircʼhi |
| Spirante | inchangé | cʼhezeg | inchangé | inchangé |
mercʼh \ˈmɛrx\ masculin
Prononciation
→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )
Voir aussi
- mercʼh sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 504b
- ↑ Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyde, Brill, 2009, page 267