medis
Forme de verbe
| Mutation | Forme | 
|---|---|
| Non muté | medis | 
| Adoucissante | vedis | 
medis \ˈmeː.dis\
- Première personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe mediñ.
Variantes dialectales
- medjon
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | medis | medžiai | 
| Génitif | medžio | medžių | 
| Datif | medžiui | medžiams | 
| Accusatif | medį | medžius | 
| Instrumental | medžiu | medžiais | 
| Locatif | medyje | medžiuose | 
| Vocatif | medi | medžiai | 
medis \Prononciation ?\ masculin
Prononciation
- → Prononciation manquante. (Ajouter)
Vocabulaire apparenté par le sens
- miškas, « forêt »
Voir aussi
- medis sur l’encyclopédie Wikipédia (en lituanien)
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe medir | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| vós medis | ||
medis \mɨ.dˈiʃ\ (Lisbonne) \me.dʒˈis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de medir.