meahccemáhttu
Étymologie
- De meahcci (« forêt », « région sauvage ») et de máhttu (« habileté », « compétence »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | meahccemáhttu | meahccemáhtut |
| Accusatif Génitif |
meahccemáhtu | meahccemáhtuid |
| Illatif | meahccemáhttui | meahccemáhtuide |
| Locatif | meahccemáhtus | meahccemáhtuin |
| Comitatif | meahccemáhtuin | meahccemáhtuiguin |
| Essif | meahccemáhttun | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | meahccemáhtton | meahccemáhttome | meahccemáhttomet |
| 2e personne | meahccemáhttot | meahccemáhttode | meahccemáhttodet |
| 3e personne | meahccemáhttus | meahccemáhttuska | meahccemáhttuset |
meahccemáhttu /ˈmeæ̯hːt͡semahːtu/
- Sens de l’orientation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)