martigá
Étymologie
- Dérivé de martig (« style »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | martigá | martigayá | martigatá | 
| 2e du sing. | martigal | martigayal | martigatal | 
| 3e du sing. | martigar | martigayar | martigatar | 
| 1re du plur. | martigat | martigayat | martigatat | 
| 2e du plur. | martigac | martigayac | martigatac | 
| 3e du plur. | martigad | martigayad | martigatad | 
| 4e du plur. | martigav | martigayav | martigatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
martigá \martiˈga\ transitif
Prononciation
- France : écouter « martigá [martiˈga] »
 
Références
- « martigá », dans Kotapedia