maro

Voir aussi : Maro

Adjectif

maro \maʁw\

  1. Variante de marv.

Nom commun

maro \maʁw\

  1. Variante de marv.
    Kenavo, fons ar vadiant, e lecʼh e gefjomp gwech-all Nerz evit gouzanv ar maro kent evid ieo ann dud-fall.  (Théodore Hersart de La Villemarqué, Ar re cʼhlaz (Les Bleus) in Barzaz Breiz, 1883, page 377)

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

maro \Prononciation ?\

  1. Riz.

Espéranto

Étymologie

(1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Du français mer, de l'italien maro, de l'allemand Meer, etc[1]. Composé de la racine mar (« mer ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif maro
\ˈma.ro\
maroj
\ˈma.roj\
Accusatif maron
\ˈma.ron\
marojn
\ˈma.rojn\

maro \ˈma.ro\

  1. (Marine) Mer.

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • Q165 dans la base de données Wikidata
  • Maro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 
  • Maro dans le recueil de citations Wikiquote (en espéranto) 

Références

Étymologie

Du latin mare.

Nom commun

Singulier Pluriel
maro
\ma.ro\
mari
\ma.ri\

maro \ˈma.rɔ\

  1. Mer.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Italien

Étymologie

Du latin marum[1].

Nom commun

Singulier Pluriel
maro
\Prononciation ?\
mari
\Prononciation ?\

maro \Prononciation ?\ masculin

  1. (Botanique) Germandrée maritime.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Références

  1. « maro », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage

Étymologie

Du français marron.

Adjectif

maro \ˈma.ɾo\

  1. Brun.

Prononciation

Forme de nom commun

maro \Prononciation ?\

  1. Vocatif singulier de mara.