marná
Étymologie
- Dérivé de marna (« clé »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | marná | marnayá | marnatá |
| 2e du sing. | marnal | marnayal | marnatal |
| 3e du sing. | marnar | marnayar | marnatar |
| 1re du plur. | marnat | marnayat | marnatat |
| 2e du plur. | marnac | marnayac | marnatac |
| 3e du plur. | marnad | marnayad | marnatad |
| 4e du plur. | marnav | marnayav | marnatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « marná [marˈna] »
Références
- « marná », dans Kotapedia