mahtava
Étymologie
- Participe présent de mahtaa qui provient de mahti.
Forme de verbe
mahtava \ˈmɑɦ.tɑ.ʋɑ\
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | mahtava |
| Comparatif | mahtavampi |
| Superlatif | mahtavin |
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mahtava | mahtavat |
| Génitif | mahtavan | mahtavien mahtavain (rare) |
| Partitif | mahtavaa | mahtavia |
| Accusatif | mahtava [1] mahtavan [2] |
mahtavat |
| Inessif | mahtavassa | mahtavissa |
| Élatif | mahtavasta | mahtavista |
| Illatif | mahtavaan | mahtaviin |
| Adessif | mahtavalla | mahtavilla |
| Ablatif | mahtavalta | mahtavilta |
| Allatif | mahtavalle | mahtaville |
| Essif | mahtavana | mahtavina |
| Translatif | mahtavaksi | mahtaviksi |
| Abessif | mahtavatta | mahtavitta |
| Instructif | — | mahtavin |
| Comitatif | — | mahtavine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | mahtavani | mahtavamme |
| 2e personne | mahtavasi | mahtavanne |
| 3e personne | mahtavansa | |
mahtava \ˈmɑɦ.tɑ.ʋɑ\
Forme d’adjectif
mahtava \ˈmɑhtɑvɑ\
- Accusatif II singulier de mahtava.