männikkö
Étymologie
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | männikkö | männiköt |
| Génitif | männikön | männikköjen männiköiden männiköitten |
| Partitif | männikköä | männikköjä männiköitä |
| Accusatif | männikkö [1] männikön [2] |
männiköt |
| Inessif | männikössä | männiköissä |
| Illatif | männikköön | männikköihin |
| Élatif | männiköstä | männiköistä |
| Adessif | männiköllä | männiköillä |
| Allatif | männikölle | männiköille |
| Ablatif | männiköltä | männiköiltä |
| Essif | männikkönä | männikköinä |
| Translatif | männiköksi | männiköiksi |
| Abessif | männiköttä | männiköittä |
| Instructif | — | männiköin |
| Comitatif | — | männikköine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | männikköni | männikkömme |
| 2e personne | männikkösi | männikkönne |
| 3e personne | männikkönsä | |
männikkö \ˈmænːikːø\
Dérivés
- männikkökehrääjä — engoulevent de Caroline
Forme de nom commun
männikkö \ˈmænːikːø\
- Accusatif II singulier de männikkö.