lujá
Étymologie
- Dérivé de luja (« matricule »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | lujá | lujayá | lujatá |
| 2e du sing. | lujal | lujayal | lujatal |
| 3e du sing. | lujar | lujayar | lujatar |
| 1re du plur. | lujat | lujayat | lujatat |
| 2e du plur. | lujac | lujayac | lujatac |
| 3e du plur. | lujad | lujayad | lujatad |
| 4e du plur. | lujav | lujayav | lujatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « lujá [luˈʒa] »
Références
- « lujá », dans Kotapedia