lonker

Étymologie

Dérivé de lonk action d'avaler »), avec le suffixe -er.

Nom commun

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
lonker lonkerien lonkerion

lonker \ˈlɔ̃ŋ.kɛr\ masculin (pour une femme, on dit : lonkerez)

  1. Ivrogne.
    • — « Mezv hoc’h-unan, lonker brein. Ouzhpenn ur varazad sistr hoc’h eus evet hiziv. »  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 20)
      — « Saoul vous-même, sale ivrogne. Vous avez bu plus du contenu d’un baquet de cidre aujourd’hui. »
    • Arabat deocʼh krediñ avat e oa va zad-kozh ul lonker. Nann avat, un den a zoare e oa, son war e zivesker hir, kreñv evel un tarv, fentus ha prezeger helavar ma oa unan.  (Gudren, Ar goulou-koar benniget, in Al Liamm, no 24, janvier-février 1951, page 27)
      N’allez pas croire que mon grand-père était un ivrogne. Certainement pas, c’était un homme aux bonnes manières, ferme sur ses longues jambes, fort comme un Turc, drôle et orateur éloquent.
    • He zud a veze bepred liv ar baourentez en o cʼhercʼhenn daoust dezho labourat en-dro d’al lin e Milin Rospezh, met bez’ e oant gwellañ lonkerien ar barrouz...  (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, page 49)
      Ses parents étaient toujours dans la pauvreté, bien qu’ils travaillassent le lin au Moulin de Rospez, mais ils étaient les pires buveurs de la paroisse.

Synonymes

Forme de verbe

lonker \ˈlɔ̃ŋ.kɛr\

  1. Impersonnel du présent de l’indicatif du verbe lonkañ/lonkiñ.

Anagrammes

  • kloner

Références

  • « mezvier pl. ien ; ever, lonker » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 402b
  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 527a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 753a