litera
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe liter | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Futur simple | ||
| il/elle/on litera | ||
litera \li.tə.ʁa\
- Troisième personne du singulier du futur de liter.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Étymologie
- Du catalan llitera.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| litera \liˈteɾa\ |
literas \liˈteɾas\ |
litera \liˈteɾa\ féminin
Prononciation
- Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « litera [Prononciation ?] »
Voir aussi
- litera sur l’encyclopédie Wikipédia
Latin
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | literă | literae |
| Vocatif | literă | literae |
| Accusatif | literăm | literās |
| Génitif | literae | literārŭm |
| Datif | literae | literīs |
| Ablatif | literā | literīs |
litera \Prononciation ?\ féminin
Étymologie
- Du latin littera.
Nom commun
litera \Prononciation ?\ féminin
- Lettre (dans un alphabet).
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « litera [Prononciation ?] »