linulá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | linulá | linulayá | linulatá |
| 2e du sing. | linulal | linulayal | linulatal |
| 3e du sing. | linular | linulayar | linulatar |
| 1re du plur. | linulat | linulayat | linulatat |
| 2e du plur. | linulac | linulayac | linulatac |
| 3e du plur. | linulad | linulayad | linulatad |
| 4e du plur. | linulav | linulayav | linulatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
linulá \linuˈla\ intransitif
- Se comporter, agir en.
Va tredura va sina terná voxe djay linulá tixolik ‼
— (vidéo, Luce Vergneaux, Aneyara Va Sabaki, 2020)- J’ai l’intention de les ramasser mais il faut que je me fasse discret.
Prononciation
- France : écouter « linulá [linuˈla] »
Références
- « linulá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.