leguminarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de legumen, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif leguminarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | leguminarius | leguminariă | leguminarium | leguminariī | leguminariae | leguminariă |
| Vocatif | leguminarie | leguminariă | leguminarium | leguminariī | leguminariae | leguminariă |
| Accusatif | leguminarium | leguminariăm | leguminarium | leguminariōs | leguminariās | leguminariă |
| Génitif | leguminariī | leguminariae | leguminariī | leguminariōrŭm | leguminariārŭm | leguminariōrŭm |
| Datif | leguminariō | leguminariae | leguminariō | leguminariīs | leguminariīs | leguminariīs |
| Ablatif | leguminariō | leguminariā | leguminariō | leguminariīs | leguminariīs | leguminariīs |
leguminarius \Prononciation ?\
- Léguminaire, de légume.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | leguminarius | leguminariī |
| Vocatif | leguminarie | leguminariī |
| Accusatif | leguminarium | leguminariōs |
| Génitif | leguminariī | leguminariōrum |
| Datif | leguminariō | leguminariīs |
| Ablatif | leguminariō | leguminariīs |
leguminarius \Prononciation ?\ masculin
Références
- « leguminarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage