laniger
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de lana (« laine »), avec le suffixe -ger.
- (Nom commun) substantivation de l’adjectif laniger.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | laniger | lanigera | lanigerum | lanigeri | lanigerae | lanigera |
| Vocatif | laniger | lanigera | lanigerum | lanigeri | lanigerae | lanigera |
| Accusatif | lanigerum | lanigeram | lanigerum | lanigeros | lanigeras | lanigera |
| Génitif | lanigeri | lanigerae | lanigeri | lanigerorum | lanigerarum | lanigerorum |
| Datif | lanigero | lanigerae | lanigero | lanigeris | lanigeris | lanigeris |
| Ablatif | lanigero | lanigera | lanigero | lanigeris | lanigeris | lanigeris |
laniger \Prononciation ?\ première classe
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | laniger | lanigerī |
| Vocatif | laniger | lanigerī |
| Accusatif | lanigerum | lanigerōs |
| Génitif | lanigerī | lanigerōrum |
| Datif | lanigerō | lanigerīs |
| Ablatif | lanigerō | lanigerīs |
laniger \Prononciation ?\ 2e déclinaison
Références
- « laniger », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage