lamtá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | lamtá | lamtayá | lamtatá |
| 2e du sing. | lamtal | lamtayal | lamtatal |
| 3e du sing. | lamtar | lamtayar | lamtatar |
| 1re du plur. | lamtat | lamtayat | lamtatat |
| 2e du plur. | lamtac | lamtayac | lamtatac |
| 3e du plur. | lamtad | lamtayad | lamtatad |
| 4e du plur. | lamtav | lamtayav | lamtatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
- Blasphémer sur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « lamtá [lamˈta] »
Anagrammes
Références
- « lamtá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.