lakko
Étymologie
- Du verbe lakata (« cesser »).
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | lakko | lakot |
| Génitif | lakon | lakkojen |
| Partitif | lakkoa | lakkoja |
| Accusatif | lakko [1] lakon [2] |
lakot |
| Inessif | lakossa | lakoissa |
| Élatif | lakosta | lakoista |
| Illatif | lakkoon | lakkoihin |
| Adessif | lakolla | lakoilla |
| Ablatif | lakolta | lakoilta |
| Allatif | lakolle | lakoille |
| Essif | lakkona | lakkoina |
| Translatif | lakoksi | lakoiksi |
| Abessif | lakotta | lakoitta |
| Instructif | — | lakoin |
| Comitatif | — | lakkoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | lakkoni | lakkomme |
| 2e personne | lakkosi | lakkonne |
| 3e personne | lakkonsa | |
lakko \ˈlɑkːo\
Dérivés
- lakkoilija
- lakkoilla
- yleislakko
Forme de nom commun
lakko \ˈlɑkːo\
- Accusatif II singulier de lakko.