lakaint

Forme de verbe

lakaint \la.ˈkɑː.ĩɲ(t)\

  1. Troisième personne du pluriel du futur de l’indicatif du verbe lakaat.
    • — « Ne vo ket re ziwezhat, rak diouzhtu e lakaint ar voereb da regiñ he zestamant, da zeziritañ ac’hanomp, ha marteze e vezimp poursuet dirak an tribunal ? »  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 94)
      — « Ce ne sera pas trop tard, car ils feront déchirer immédiatement son testament à la tante, pour nous déshériter, et peut-être serons-nous poursuivis devant le tribunal ? »