kumarin
: Kumarin
Étymologie
- De l’allemand Kumarin.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kumarin | kumariny |
| Génitif | kumarinu | kumarinů |
| Datif | kumarinu | kumarinům |
| Accusatif | kumarin | kumariny |
| Vocatif | kumarine | kumariny |
| Locatif | kumarinu | kumarinech |
| Instrumental | kumarinem | kumariny |
kumarin \Prononciation ?\ masculin inanimé
Voir aussi
- kumarin sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)