krupá
Étymologie
- Dérivé de krupa (« rente »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | krupá | krupayá | krupatá |
| 2e du sing. | krupal | krupayal | krupatal |
| 3e du sing. | krupar | krupayar | krupatar |
| 1re du plur. | krupat | krupayat | krupatat |
| 2e du plur. | krupac | krupayac | krupatac |
| 3e du plur. | krupad | krupayad | krupatad |
| 4e du plur. | krupav | krupayav | krupatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
krupá \kruˈpa\ bitransitif
- Constituer une rente de.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « krupá [kruˈpa] »
Références
- « krupá », dans Kotapedia