kroazigellañ

Étymologie

(1927)[1] Composé de kroazigell entre-croisement, entrecroisement ») et de .

Verbe

Mutation Infinitif
Non muté kroazigellañ
Adoucissante groazigellañ
Spirante cʼhroazigellañ

kroazigellañ \krwa.zi.ˈɡɛ.lːã\ intransitif-transitif direct[2] (voir la conjugaison), base verbale kroazigell-

  1. S’entrecroiser.
    • Hentoù o kroazigellañ a bep tu, ur milendall hon lak da gerzhout en aner.  (Yann-Baol an Noalleg, En ur cʼhortoz an awen, in Emsav, no 126, 1978)
      Des chemins s’entrecroisant de tous côtés, un labyrinthe qui nous fait marcher en vain.
  2. Entrecroiser.

Dérivés

Références

  1. Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
  2. Sous la direction de Martial Ménard et Iwan Kadored, Geriadur brezhoneg An Here, An Here, 2001, page 803b