krizú
Étymologie
- Composé de l’adjectif krizaf (« infâme, pourri, ignoble ») avec le suffixe -ú bien que ce suffixe verbalisant est normalement réservé aux noms. En effet, il s’agit en réalité de la composition du nom krizuca (« infamie, ignominie ») avec le suffixe -ú ; ce qui donnerait le verbe krizucú, mais par soucis de concision, le suffixe -uca est toujours omis en présence du suffixe -ú.
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | krizú | krizuyú | krizutú |
| 2e du sing. | krizul | krizuyul | krizutul |
| 3e du sing. | krizur | krizuyur | krizutur |
| 1re du plur. | krizut | krizuyut | krizutut |
| 2e du plur. | krizuc | krizuyuc | krizutuc |
| 3e du plur. | krizud | krizuyud | krizutud |
| 4e du plur. | krizuv | krizuyuv | krizutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
krizú \kriˈzu\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « krizú [kriˈzu] »
Références
- « krizú », dans Kotapedia