kranavé
Étymologie
- Dérivé de kranav (« douleur »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kranavé | kranaveyé | kranaveté |
| 2e du sing. | kranavel | kranaveyel | kranavetel |
| 3e du sing. | kranaver | kranaveyer | kranaveter |
| 1re du plur. | kranavet | kranaveyet | kranavetet |
| 2e du plur. | kranavec | kranaveyec | kranavetec |
| 3e du plur. | kranaved | kranaveyed | kranaveted |
| 4e du plur. | kranavev | kranaveyev | kranavetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kranavé \kranaˈvɛ\ ou \kranaˈve\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kranavé [kranaˈvɛ] »
Références
- « kranavé », dans Kotapedia