konjunkšuvdna
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | konjunkšuvdna | konjunkšuvnnat |
| Accusatif Génitif |
konjunkšuvnna | konjunkšuvnnaid |
| Illatif | konjunkšuvdnii | konjunkšuvnnaide |
| Locatif | konjunkšuvnnas | konjunkšuvnnain |
| Comitatif | konjunkšuvnnain | konjunkšuvnnaiguin |
| Essif | konjunkšuvdnan | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | konjunkšuvdnan | konjunkšuvdname | konjunkšuvdnamet |
| 2e personne | konjunkšuvdnat | konjunkšuvdnade | konjunkšuvdnadet |
| 3e personne | konjunkšuvdnas | konjunkšuvdnaska | konjunkšuvdnaset |
konjunkšuvdna /ˈkoɲunkʃuvdnɑ/
- (Grammaire) Conjonction.
Jus advearba ja konjunkšuvdna bohtet maŋŋálaga, de sáhttá bidjat rihku ovddabeallái dahje maŋábeallái advearbba.
— (sh.pedit.no)- Si l’adverbe et la conjonction se suivent, vous pouvez mettre la virgule avant ou après l’adverbe.