kolmikko
Étymologie
- De kolmi- « trois » (→ voir kolme) avec le suffixe -kko.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kolmikko | kolmikot |
| Génitif | kolmikon | kolmikkojen kolmikoiden kolmikoitten |
| Partitif | kolmikkoa | kolmikkoja kolmikoita |
| Accusatif | kolmikko [1] kolmikon [2] |
kolmikot |
| Inessif | kolmikossa | kolmikoissa |
| Illatif | kolmikkoon | kolmikkoihin |
| Élatif | kolmikosta | kolmikoista |
| Adessif | kolmikolla | kolmikoilla |
| Allatif | kolmikolle | kolmikoille |
| Ablatif | kolmikolta | kolmikoilta |
| Essif | kolmikkona | kolmikkoina |
| Translatif | kolmikoksi | kolmikoiksi |
| Abessif | kolmikotta | kolmikoitta |
| Instructif | — | kolmikoin |
| Comitatif | — | kolmikkoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | kolmikkoni | kolmikkomme |
| 2e personne | kolmikkosi | kolmikkonne |
| 3e personne | kolmikkonsa | |
kolmikko \ˈkolmikːo\
Vocabulaire apparenté par le sens
Forme de nom commun
kolmikko \ˈkolmikːo\
- Accusatif II singulier de kolmikko.