koinké
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | koinké | koinkeyé | koinketé |
| 2e du sing. | koinkel | koinkeyel | koinketel |
| 3e du sing. | koinker | koinkeyer | koinketer |
| 1re du plur. | koinket | koinkeyet | koinketet |
| 2e du plur. | koinkec | koinkeyec | koinketec |
| 3e du plur. | koinked | koinkeyed | koinketed |
| 4e du plur. | koinkev | koinkeyev | koinketev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
koinké \kɔinˈkɛ\ ou \koinˈke\ ou \koinˈkɛ\ ou \kɔinˈke\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « koinké [koinˈkɛ] »
Références
- « koinké », dans Kotapedia