koingá
: koinga
Étymologie
- Dérivé de koinga (« empreinte »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | koingá | koingayá | koingatá |
| 2e du sing. | koingal | koingayal | koingatal |
| 3e du sing. | koingar | koingayar | koingatar |
| 1re du plur. | koingat | koingayat | koingatat |
| 2e du plur. | koingac | koingayac | koingatac |
| 3e du plur. | koingad | koingayad | koingatad |
| 4e du plur. | koingav | koingayav | koingatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
koingá \kɔinˈga\ ou \koinˈga\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « koingá [koinˈga] »
Références
- « koingá », dans Kotapedia