koilká
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | koilká | koilkayá | koilkatá |
| 2e du sing. | koilkal | koilkayal | koilkatal |
| 3e du sing. | koilkar | koilkayar | koilkatar |
| 1re du plur. | koilkat | koilkayat | koilkatat |
| 2e du plur. | koilkac | koilkayac | koilkatac |
| 3e du plur. | koilkad | koilkayad | koilkatad |
| 4e du plur. | koilkav | koilkayav | koilkatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
koilká \kɔilˈka\ ou \koilˈka\ bitransitif
- S’emparer de.
Prononciation
- France : écouter « koilká [kɔilˈka] »
Références
- « koilká », dans Kotapedia