koafimar
Étymologie
- Dérivé de koafima (« éclair, phénomène d’éclair »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 3e du sing. | koafimar | koafimayar | koafimatar |
| voir Conjugaison en kotava | |||
koafimar \kɔafiˈmar\ ou \koafiˈmar\ (Impersonnel)
Prononciation
- France : écouter « koafimar [kɔafiˈmar] »
Références
- « koafimar », dans Kotapedia