kloz
Étymologie
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | kloz |
| Comparatif | klosocʼh |
| Superlatif | klosañ |
| Exclamatif | klosat |
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kloz |
| Adoucissante | gloz |
kloz \ˈkloːs\
- Clos, fermé.
- Hermétique.
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | kloz | klozioù | klezeier |
| Adoucissante | gloz | glozioù | glezeier |
| Spirante | cʼhloz | cʼhlozioù | cʼhlezeier |
kloz \ˈkloːs\ masculin
Variantes orthographiques
Dérivés
- damkloz
- diglozañ
- diskloz
- enklozañ
- gwele-kloz
- klozadenn
- klozadur
- klozañ
- klozenn
- kloziad
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kloz |
| Adoucissante | gloz |
| Spirante | cʼhloz |
kloz \ˈkloːs\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe klozañ/kloziñ.
Hag an Tad Adam a gloz e zaoulagad e-keit ma kendalcʼh e vuzelloù da fiñval evel pa vefe o vandrouilhat gerioù latin.
— (Jarl Priel, An eil sul goude ar Pantekost, in Al Liamm, no 103, mars - avril 1964, page 102)- Et le Père Adam ferme les yeux tandis que ses lèvres continue à bouger comme s’il était en train de marmonner des mots latin.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe klozañ/kloziñ.
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 400a