klorhidrat
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | klorhidrat | klorhidratoù |
| Adoucissante | glorhidrat | glorhidratoù |
| Spirante | cʼhlorhidrat | cʼhlorhidratoù |
klorhidrat \kloˈri.drat\ masculin
- (Chimie) Chlorhydrate.
Vocabulaire apparenté par le sens
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 248a
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | klorhidrat | klorhidrata | klorhidrati |
| Accusatif | klorhidrat | klorhidrata | klorhidrate |
| Génitif | klorhidrata | klorhidratov | klorhidratov |
| Datif | klorhidratu | klorhidratoma | klorhidratom |
| Instrumental | klorhidratom | klorhidratoma | klorhidrati |
| Locatif | klorhidratu | klorhidratih | klorhidratih |
klorhidrat \Prononciation ?\ masculin inanimé
- (Chimie) Chlorhydrate.