kloniñ
: klonin
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | kloniñ |
| Adoucissante | gloniñ |
| Spirante | cʼhloniñ |
kloniñ \ˈklɔ̃ː.nĩ\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale klon-
- (Biologie) Cloner.
Variantes
- klonañ
Dérivés
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 263b