kleven
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kleven |
| Adoucissante | gleven |
| Spirante | cʼhleven |
kleven \ˈkleː.vɛn\
- Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe klev/klevet/kleviñ/klevout.
Netra ne gleven nemet storlok dudius ar mor, [...].
— (Jarl Priel, An teirgwern Pembroke, Éditions Al Liamm, 1959, page 135)- Je n’entendais que le bruit sourd agréable de la mer, [...].
En deiz all e kleven unan o krïal forz e vuhez ouz-kreh du-mañ.
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 164)- L’autre jour j’entendais quelqu’un crier au secours en haut de chez nous.
Néerlandais
Étymologie
- À rapprocher de l’allemand kleben, de même sens.
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | kleef | kleefde |
| jij | kleeft | |
| hij, zij, het | kleeft | |
| wij | kleven | kleefden |
| jullie | kleven | |
| zij | kleven | |
| u | kleeft | kleefde |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | klevend | gekleefd |
kleven \kle.vǝⁿ\ transitif & intransitif
- Coller.
- (Sens figuré) er kleven nogal bezwaren aan deze technieken
- ces techniques ne sont pas exemptes d'inconvénients
- (Sens figuré) er kleven nogal bezwaren aan deze technieken
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,1 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « kleven [kle.vǝⁿ] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]