klerik

Étymologie

Du latin clericus.

Nom commun

Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif klerik klerika kleriki
Accusatif klerika klerika klerike
Génitif klerika klerikov klerikov
Datif kleriku klerikoma klerikom
Instrumental klerikom klerikoma kleriki
Locatif kleriku klerikih klerikih

klerik \Prononciation ?\ masculin animé

  1. (Religion) Clergé.

Étymologie

Du latin clericus.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif klerik klerici
Génitif klerika kleri
Datif klerikovi
ou kleriku
klerikům
Accusatif klerika kleriky
Vocatif kleriku klerici
Locatif klerikovi
ou kleriku
klericích
Instrumental klerikem kleriky

klerik \Prononciation ?\ masculin animé

  1. (Religion) Clerc.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Hyperonymes

Voir aussi

  • klerik sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Références