klerik
Étymologie
- Du latin clericus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | klerik | klerika | kleriki |
| Accusatif | klerika | klerika | klerike |
| Génitif | klerika | klerikov | klerikov |
| Datif | kleriku | klerikoma | klerikom |
| Instrumental | klerikom | klerikoma | kleriki |
| Locatif | kleriku | klerikih | klerikih |
klerik \Prononciation ?\ masculin animé
- (Religion) Clergé.
Étymologie
- Du latin clericus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | klerik | klerici |
| Génitif | klerika | kleriků |
| Datif | klerikovi ou kleriku |
klerikům |
| Accusatif | klerika | kleriky |
| Vocatif | kleriku | klerici |
| Locatif | klerikovi ou kleriku |
klericích |
| Instrumental | klerikem | kleriky |
klerik \Prononciation ?\ masculin animé
Hyperonymes
Voir aussi
- klerik sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage