kler

Étymologie

Du latin clerus[1].

Nom commun

kler \klɛr\ masculin inanimé

  1. (Christianisme) Clergé.
    • Hierarchia kościelna nie traktuje świeckich jako partnera do dyskusji o sprawach Kościoła, ponieważ przez wieki stan świecki traktowany był jako podrzędny wobec kleru.  (racjonalista.pl)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Apparentés étymologiques

Prononciation

Références

  1. « kler », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927

Étymologie

Du latin clerus.

Nom commun

kler \Prononciation ?\ masculin

  1. Clergé.

Voir aussi

  • kler sur l’encyclopédie Wikipédia (en croate)