klaskit
Forme de verbe
| Mutation | Forme | 
|---|---|
| Non muté | klaskit | 
| Adoucissante | glaskit | 
| Spirante | cʼhlaskit | 
klaskit \ˈklas.kit\
- Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif du verbe klask/klaskiñ.
- Me a oar ervat n’eo ket brav doare an dud vat dre an amzer a ra, abalamour da se lavarit din petra a glaskit ha me a sikouro acʼhanocʼh da zont a-benn eus ho menoz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, pages 160-161)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
- Daoust hag-eñ e klaskit ur ster gant ar vuhez ? — (Tudual Huon, Dav mont gant red ar vuhez... in Ar chalboter huñvreoù, Éditions Al Liamm, 1979, page 115)- Est-ce que vous cherchez un sens à la vie ?
 
 
- Deuxième personne du pluriel de l’impératif du verbe klask/klaskiñ.
- — « [...]. Klaskit en ho kodelloù, cʼhwi bremañ, roue. » — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 168)- — « [...]. Cherchez dans vos poches, vous maintenant, roi. »