klaá
Étymologie
- Dérivé de klaa (« âge »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | klaá | klaayá | klaatá |
| 2e du sing. | klaal | klaayal | klaatal |
| 3e du sing. | klaar | klaayar | klaatar |
| 1re du plur. | klaat | klaayat | klaatat |
| 2e du plur. | klaac | klaayac | klaatac |
| 3e du plur. | klaad | klaayad | klaatad |
| 4e du plur. | klaav | klaayav | klaatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
klaá \klaˈa\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « klaá [klaˈa] »
Références
- « klaá », dans Kotapedia