kilpenn
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Non muté | kilpenn | kilpennoù | 
| Adoucissante | gilpenn | gilpennoù | 
| Spirante | cʼhilpenn | cʼhilpennoù | 
kilpenn \ˈkil.pɛn\ masculin
- (Anatomie) Nuque.
Ha Peredur ha darcʼhaouiñ outañ un daredbeg lemm ha tizhout an den en e lagad ken ez eas dre e gilpenn er-maez hag an den marv war al leur.
— (Ar Mabinogion, traduit par Abeozen, Mouladurioù Hor Yezh, 1991, page 213)- Et Peredur lui lança un javelot à pointe aiguë, qui l'atteignit à l’œil si bien qu’il lui sortit par la nuque et et le renversa mort sur le champ.
 
Kilpennoù ha choukoù na wele ken o sevel diwar divskoazioù ledan pe voan, nerzhus pe laosk, kozh pe yaouank : …
— (Goulc’han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, page 32)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
Ma mammig a gouezhas, he cʼhilpenn a skoas rust gant korn maen an oaled, ar gwad a flistras…
— (Hervé Le Gall, Koulz ar cʼhastrilhez, Embannadurioù Al Liamm, 2008, page 81)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 - (Anatomie) Occiput.
 
Variantes
- kilbenn
 
Dérivés
- kilpennad
 - kilpennad-blev
 - kilpennegezh
 - kilpennek
 - kilpenniñ
 
Voir aussi
- kilpenn sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)