kiewé
Étymologie
- Dérivé de kiewaf (« bon »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kiewé | kieweyé | kieweté |
| 2e du sing. | kiewel | kieweyel | kiewetel |
| 3e du sing. | kiewer | kieweyer | kieweter |
| 1re du plur. | kiewet | kieweyet | kiewetet |
| 2e du plur. | kiewec | kieweyec | kiewetec |
| 3e du plur. | kiewed | kieweyed | kieweted |
| 4e du plur. | kiewev | kieweyev | kiewetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kiewé \kiɛˈwɛ\ ou \kieˈwe\ ou \kiɛˈwe\ ou \kieˈwɛ\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « kiewé [kiɛˈwɛ] »
Références
- « kiewé », dans Kotapedia