kicegá
Étymologie
- Dérivé de kicé (« sourire »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kicegá | kicegayá | kicegatá |
| 2e du sing. | kicegal | kicegayal | kicegatal |
| 3e du sing. | kicegar | kicegayar | kicegatar |
| 1re du plur. | kicegat | kicegayat | kicegatat |
| 2e du plur. | kicegac | kicegayac | kicegatac |
| 3e du plur. | kicegad | kicegayad | kicegatad |
| 4e du plur. | kicegav | kicegayav | kicegatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kicegá \kiʃɛˈga\ ou \kiʃeˈga\ bitransitif
- Sourire de.
Prononciation
- France : écouter « kicegá [kiʃɛˈga] »
Références
- « kicegá », dans Kotapedia