kiblá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kiblá | kiblayá | kiblatá | 
| 2e du sing. | kiblal | kiblayal | kiblatal | 
| 3e du sing. | kiblar | kiblayar | kiblatar | 
| 1re du plur. | kiblat | kiblayat | kiblatat | 
| 2e du plur. | kiblac | kiblayac | kiblatac | 
| 3e du plur. | kiblad | kiblayad | kiblatad | 
| 4e du plur. | kiblav | kiblayav | kiblatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
kiblá \kiˈbla\ bitransitif
- Choisir, décider de. 
- Numen va uka pu taltenuba fu kiblá mu ari tegi. — (vidéo)- Je vais donc choisir la couleur pour la main gauche en vue d’une autre activité.
 
 
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kiblá [kiˈbla] »
Références
- « kiblá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.