kiaká
Étymologie
- Dérivé de kiak (« accroc »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kiaká | kiakayá | kiakatá |
| 2e du sing. | kiakal | kiakayal | kiakatal |
| 3e du sing. | kiakar | kiakayar | kiakatar |
| 1re du plur. | kiakat | kiakayat | kiakatat |
| 2e du plur. | kiakac | kiakayac | kiakatac |
| 3e du plur. | kiakad | kiakayad | kiakatad |
| 4e du plur. | kiakav | kiakayav | kiakatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « kiaká [kiaˈka] »
Références
- « kiaká », dans Kotapedia