kevbenú
Étymologie
- Dérivé de la préposition kev (« contre »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kevbenú | kevbenuyú | kevbenutú |
| 2e du sing. | kevbenul | kevbenuyul | kevbenutul |
| 3e du sing. | kevbenur | kevbenuyur | kevbenutur |
| 1re du plur. | kevbenut | kevbenuyut | kevbenutut |
| 2e du plur. | kevbenuc | kevbenuyuc | kevbenutuc |
| 3e du plur. | kevbenud | kevbenuyud | kevbenutud |
| 4e du plur. | kevbenuv | kevbenuyuv | kevbenutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kevbenú \kɛvbɛˈnu\ ou \kevbeˈnu\ ou \kɛvbeˈnu\ ou \kevbɛˈnu\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kevbenú [kɛvbɛˈnu] »
Références
- « kevbenú », dans Kotapedia