kelaouenn
Étymologie
- (1931) Dérivé de keloù (« information, nouvelle »), avec le suffixe -enn[1].
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kelaouenn | kelaouennoù |
| Adoucissante | gelaouenn | gelaouennoù |
| Spirante | cʼhelaouenn | cʼhelaouennoù |
kelaouenn \ke.ˈlɔ.wːɛn\ féminin
- (Journalisme) Gazette, journal.
War ar gelaouenn Arvor, e skrivis, pellik ʼzo bremañ, ur pennad diwar-benn ar cʼhoefoù.
— (Ivona Galbrun, Me a zalcʼho, Mouladurioù Hor Yezh, 1987, page 67)- Dans le journal Arvor j’écrivis, il y a assez longtemps maintenant, un article à propos des coiffes.
- Magazine, revue.
Adalek 1932, e oa aet da heul Roparz Hemon ha kenskriverien all ar gelaouenn " Gwalarn ", e-lecʼh mʼ en doa embannet un teskad barzhonegoù romantel leun e bromesa, " Kanoù en Noz ".
— (Kervorcʼh, Langleiz, traduit par Ernest ar Barzhig, in Al Liamm, no 176, mai-juin 1976, page 180)- À partir de 1932 il [Xavier de Langlais] avait rejoint Roparz Hemon et les autres écrivains de la revue "Gwalarn", où il avait publié un recueil de poésies romantiques plein de promesses, " Kanoù en Noz ".
Dérivés
- kelaouenner
- kelaouennerez
- kelaouennerezh
- kelaouenn-gelcʼh
- kelcʼhgelaouenn
Forme de nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | gelaouenn | gelaouenned | gelaouennoù |
| Adoucissante | cʼhelaouenn | cʼhelaouenned | cʼhelaouennoù |
| Durcissante | kelaouenn | kelaouenned | kelaouennoù |
kelaouenn \ke.ˈlɔ.wːɛn\ féminin
- Forme mutée de gelaouenn par durcissement (g → k).
Prononciation
- Skol an Emsav (France) : écouter « kelaouenn [Prononciation ?] »
Voir aussi
Références
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 382a