keho
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | keho | kehot |
| Génitif | kehon | kehojen |
| Partitif | kehoa | kehoja |
| Accusatif | keho [1] kehon [2] |
kehot |
| Inessif | kehossa | kehoissa |
| Élatif | kehosta | kehoista |
| Illatif | kehoon | kehoihin |
| Adessif | keholla | kehoilla |
| Ablatif | keholta | kehoilta |
| Allatif | keholle | kehoille |
| Essif | kehona | kehoina |
| Translatif | kehoksi | kehoiksi |
| Abessif | kehotta | kehoitta |
| Instructif | — | kehoin |
| Comitatif | — | kehoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | kehoni | kehomme |
| 2e personne | kehosi | kehonne |
| 3e personne | kehonsa | |
keho \ˈke.xo\
Vocabulaire apparenté par le sens
Apparentés étymologiques
- kehä
- kehoitus
- kehoite
- kehoittaa
Forme de nom commun
keho \ˈkeho\
- Accusatif II singulier de keho.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
keho \Prononciation ?\ masculin