kazokevé
Étymologie
- Dérivé de zokevé (« joindre »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kazokevé | kazokeveyé | kazokeveté |
| 2e du sing. | kazokevel | kazokeveyel | kazokevetel |
| 3e du sing. | kazokever | kazokeveyer | kazokeveter |
| 1re du plur. | kazokevet | kazokeveyet | kazokevetet |
| 2e du plur. | kazokevec | kazokeveyec | kazokevetec |
| 3e du plur. | kazokeved | kazokeveyed | kazokeveted |
| 4e du plur. | kazokevev | kazokeveyev | kazokevetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kazokevé \kazokɛˈvɛ\ transitif
Prononciation
- France : écouter « kazokevé [kazokɛˈvɛ] »
Références
- « kazokevé », dans Kotapedia