kaxaá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kaxaá | kaxaayá | kaxaatá |
| 2e du sing. | kaxaal | kaxaayal | kaxaatal |
| 3e du sing. | kaxaar | kaxaayar | kaxaatar |
| 1re du plur. | kaxaat | kaxaayat | kaxaatat |
| 2e du plur. | kaxaac | kaxaayac | kaxaatac |
| 3e du plur. | kaxaad | kaxaayad | kaxaatad |
| 4e du plur. | kaxaav | kaxaayav | kaxaatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kaxaá \kaxaˈa\ bitransitif
- Concéder, accorder.
Xelo ! Albanik, wan tí Luce, i abigafe Luce voxe va pulvira fu kaxaá pu Facebook.
— (vidéo)- Salut ! Les amis, je suis encore Luce, Luce bizarre, mais cette fois-ci, je vais laisser la parole à Facebook.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kaxaá [kaxaˈa] »
Références
- « kaxaá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.