kavangluyá
Étymologie
- Dérivé de vangluyá (« allier »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kavangluyá | kavangluyayá | kavangluyatá |
| 2e du sing. | kavangluyal | kavangluyayal | kavangluyatal |
| 3e du sing. | kavangluyar | kavangluyayar | kavangluyatar |
| 1re du plur. | kavangluyat | kavangluyayat | kavangluyatat |
| 2e du plur. | kavangluyac | kavangluyayac | kavangluyatac |
| 3e du plur. | kavangluyad | kavangluyayad | kavangluyatad |
| 4e du plur. | kavangluyav | kavangluyayav | kavangluyatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kavangluyá \kavangluˈja\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « kavangluyá [kavangluˈja] »
Références
- « kavangluyá », dans Kotapedia